@supaket

เวลาเราแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์ทั้งหลาย ทุกๆเราก็สงสัยอยู่ในใจ มาตลอดว่าการทำแบบนี้แล้วมันช่วยได้จริงๆหรอ แต่เหตุผลมันก็ปะติดปะต่อกันมา จนเริ่มรู้สึกว่าพระพุทธองค์ท่าน ทรงเป็น ผู้มีมหากรุณาธิคุณต่อสัตว์โลก จริงๆ เรื่องที่เก็บได้ระหว่างทางคือเราซื้อลองกองมาจากตลาด กิโลกรัมละสิบห้าบาท ถูกมาก ที่ลูกใหญ่มากจริงๆ เกือบเท่ากำปั้นเด็กเห็นจะได้ เก็บมาก็เอามาแช่ไว้ในตู้เย็นหลายวัน เมื่อเช้ามานั่งกิน แล้วก็พิจารณา ไปถึงว่าทำไมเราถึงมี ผลไม้อร่อยๆกิน มากกว่าประเทศอื่นในหลายๆประเทศและบางประเทศก็ต้องนำเข้าผลไม้ เราไปขายในราคาแพงๆ อันที่จริงราคาผลไม้ในบ้านเรานี้เองที่้รากินอยู่ มันก็น่าจะอยู่สักสามสิบบาท เป็นราคาต้นทุน แบบนี้เค้าไม่เดือดร้อนกันหรืออย่างไร สิ่งเหล่านี้ มันเป็นเหมือนการบริหารจัดการของระบบส่งออกบ้านเรามันห่วยใช่มั้ย แต่ทำไมคนที่มีอำนาจบริหาร ถึงร่ำรวยเอาๆ แบบนี้ความทุกข์ยาก ก็ยังตกอยู่กับคนเหล่านี้เป็นวงจร ไม่รู้จักจบสิ้นสินะ ถึงจุดนี้ถ้าเรามองว่าพวกผู้ใหญ่ในบ้านเมืองเราเห็นแก่ตัวลงสักนิดและเห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมมาก่อน บ้านเมืองเราคงมีแต่ความสุข หรือไม่ระดับความสุขมันก็ยกระดับขึ้น คงไม่เห็นคราบน้ำตา กลุ่มชาวไร่ชาวนาออกมา เรียกร้อง จริงอยู่การพัฒนาบ้านเมืองรากเหง้านั้นต้องมาจากการศึกษา แต่การศึกษาอย่างเดียวมันก็ทำให้คนฉลาดเอาเปรียบคนด้วยกว่า สิ่งที่ควรเพิ่มเข้าไปคือระเบียบวินัยและคุณธรรม และการคิดถึงการอยู่ร่วมกันในสังคมเข้าไปด้วย . ถึงจุดนี้ คงยากจะอธิบายสิ่งที่เรารู้สึก ยังคิเไม่ออกว่าจะเริ่มยังไง นอกจากเริ่มที่ตัวเอง